Levenslessen
De school is twee weken dicht geweest in de zomer. In de eerste weken na deze vakantie druppelden de kinderen binnen: sommigen zouden nog op vakantie gaan, anderen waren nog op vakantie, of inmiddels alweer terug. In deze periode startten er ook 5 kinderen op onze school. De dynamiek van de groep is veranderd, wat allerlei onverwachte gevolgen heeft.
De eerste opvallende verandering met zoveel nieuwe aanwas is dat er meer groepjes kinderen los van elkaar met activiteiten bezig zijn. Eerst concentreerden de activiteiten zich rond een grote groep actieve kinderen, maar nu is er veel meer ruimte voor kleinere groepjes die als vanzelf ergens mee bezig zijn. Dat is fijn, want nu hebben kinderen veel meer te kiezen waar ze zich aansluiten, en kunnen ze makkelijker zelf aan de slag.
Maar het heeft ook andere gevolgen. Bijvoorbeeld dat het ene kind nu opeens niet meer met dat andere kind wil spelen, want dat nieuwe jongetje krijgt alle aandacht. Verdriet! Ook een ander meisje valt opeens buiten de boot, nog meer verdriet…
Voor het team bestaat de verleiding om deze situaties te willen “oplossen”. Door bijvoorbeeld aan het ene kind te vragen ook wat aandacht aan haar oude vriendinnetje te geven “want ze is zo verdrietig”. En om aan een ander kind te vragen om te spelen met die-en-die, want die is zo eenzaam nu. Maar helpt dat eigenlijk wel?
Probleem-vermijdend gedrag helpt misschien voor de korte termijn, om kinderen en teamleden binnen hun comfort-zone te houden. Maar eigenlijk ontneemt het kinderen de mogelijkheid om situaties echt te ervaren, en, als ze er voor kiezen, er zelf oplossingen voor te vinden. Om vervolgens te leren van de gevolgen van hun keuzes. Hoe zuiverder een kind vanuit intrinsieke motivatie een keuze maakt, hoe waardevoller het leermoment. Dus staan we soms met buikpijn te kijken naar een situatie: we voelen de emoties van de kinderen, zien natuurlijk direct oplossingen, maar voeren ze niet uit. We weten dat kinderen het nodig hebben voor het zetten van hun volgende stap om deze emoties eerst echt te doorvoelen. En tijd te nemen om de volgende stap voor te bereiden.
Dus we kijken aandachtig toe, hebben waardering voor de situatie, ondersteunen op vraag, zodat de kinderen de voor hun o zo belangrijke levenslessen te leren. En die leren ze, elke dag.
En daarom houden wij zo van deze school!